Yunus Emre, 13. yüzyılda yaşamış olan ve Türk edebiyatının en önemli şairlerinden biri kabul edilen halk şairidir. Yunus Emre'nin şiirleri, hem tasavvufi düşüncelerini hem de halkın duygularını ve yaşamını yansıtır. O, özellikle Türkçeyi sade ve etkili bir şekilde kullanmasıyla tanınır. Edebiyatımızda halk edebiyatı geleneğini sürdüren Yunus Emre, şiirlerinde Arapça ve Farsçanın ağır etkilerinden uzak durmuş ve halkın kolayca anlayabileceği bir dil kullanmıştır. Yunus Emre'nin Türkçesi, sade, anlaşılır ve derin anlamlıdır. Şiirlerinde, özellikle insanın iç dünyası, aşk, sevgi, Allah’a yakınlık ve gönül huzuru gibi temalar ön plana çıkar. Bu yönüyle, Türkçeyi duygu ve anlam yüklü bir araç olarak kullanmıştır. Yunus Emre'nin dili, hem şairane bir estetiğe sahiptir hem de halkın ortak duygularını dile getirme konusunda son derece etkili olmuştur. Yunus Emre'nin Türkçesi, edebiyatımızda önemli bir dönüm noktası oluşturur. Çünkü o, halkın anlayabileceği bir dille derin felsefi ve tasavvufi düşünceleri ifade etmiştir. Onun şiirleri, hem halkın hem de akademik çevrelerin takdirini kazanmış ve Türkçeyi bir iletişim aracı olarak güçlü bir şekilde kullanmıştır. Yunus Emre'nin eserleri, dilin hem güzelliğini hem de derinliğini en iyi şekilde yansıtan örneklerden biridir.